Bileşikgiller (Asteraceae) familyasından sütsü bir sıvı içeren, çok yıllık otsu bitki. Adını meşhur Fransız botanikçi Prof. Dr. Joseph Pitton de Tournefort (1656-1708) ve hekim arkadaşı Gundelcheimer’den (Gundelia Tournefortii) almıştır. Doğu Anadolu’da yaygın olarak bulunur. Yüksekliği 30-100 cm arasında değişen bitkinin tüylü ya da tüysüz, loplu yaprakları vardır; lopların ucu diken biçimini almıştır. Bitkinin köklerinden süt görünümli bir sakız (kenger sakızı ya da kanak sakızı) çıkarılır; bu sakız dişetlerini kuvvetlendirici ve iştah açıcı olarak çiğnenir.
Bitkinin genç sürgünleri sebze olarak (yemeğine Borani ya da Borani), meyveleri ise kavrulup öğütülerek kahve yerine (kenger kahvesi) kullanılır. Ayrıca yeşil bölümlerinden hayvan yemi olarak da yararlanır. Kenger Yaprağı: Yunanca Akanthos, Akant ya da Kenger yaprağı da denir, mimarlık ve bezeme sanatlarında, çentikli ve sivri uçlu yapraklara sahip tipik bir Akdeniz bitkisi olan kenger ya da yaban enginarından esinlenerek yapılmış, stilize bir bezeme biçimi.
İlk kez M.Ö. 5.yüzyılda, Eski Yunan’da tapınak çatılarının bezemesinde, duvar frizlerinde ve Korent sütun başlıklarında kullanıldı. Korent düzenindeki kullanımının en yetkin örneklerinden biri Atina Akropolisi’ndeki Erekhteion’da görülür. Daha sonraları Romalılar bu bezemeyi koç boynuzunu andıran sarmallar ve etli akantus yapraklarının üçboyutlu bir bileşiminden oluşan sütun başlıklarını içeren kompozit sütun düzeninde kullandılar. Akantus yaprağı Rönesans’tan günümüze oyma mobilyalarda da çok sık kullanılmış bir bezeme biçimidir.