Halter, 1896’da ilk modern Olimpiyatlarda gerçekleştirilen bir spordur. 1904’te yeniden Olimpiyatlara eklendi ve 1920’den itibaren erkekler arası halter yarışları düzenli hale getirildi. İlk kadın halter yarışları 2000 Olimpiyatlarında yer aldı. 18 Önde gelen sporcular kendi vücut ağırlıklarının iki katı kadar kaldırabilirler. 1988’de Sovyetler Birliği’ni temsil eden Belarus Leonid Taranenko, 266 kg’Iık hayret verici ağırlığı kaldırarak tüm zamanların en ağır silkmesini yaptı. Yarışçılar halter adı verilen, her iki tarafı da ağırlıklarla yüklü çubukları kaldırırlar. Her ağırlık için üç kez deneme şansları vardır ve her başarılı kaldırıştan sonra ağırlık artar. En yüksek ağırlığı kaldıran kazanır. İki farklı halter tekniği vardır: Koparma ve silkme.
Sporcu Profili
Haltercilerin oldukça gelişmiş boyun, omuz, karın ve kalça kasları vardır. Kendi vücutlarından genelde daha ağır olan ağırlıkları kaldırma ve tutma çabası dakikada 190 kalp atışı meydana getirebilir (normal oran 60-80 arasıdır).
Zor Görevler
Yarışçılar vücut ağırlıklarına göre kategorilere bölünürler. Erkekler için en düşüğü 56 kg, en yükseği 105 kg sekiz sıklet vardır ve kadınlar için 48 kg’dan 75 kg’a uzanan yedi sıklet vardır. Sporcular her ağırlıkta sırasıyla çaba sarf ederler. Öncelikli olarak en düşük ağırlığı seçen yarışçı kaldırır. Belirlenmiş bir ağırlığı kaldıramayan bir kişi tekrar kaldırmayı deneyebilir ya da daha sonra daha ağır bir halteri kaldırmaya çalışabilir.
Kaldırma Metotları
Koparmada, sporcular halteri tek ve sağlam bir hareketle kaldırmalıdırlar. Silkmede. önce halteri yerden omuz seviyesine yükseltmeli, sonra ise farklı bir hareketle, kolları kafalarının üstünde düz hale gelecek şekilde halteri kaldırmalıdırlar. Kaldırırken dizleriyle zemine dokunmaktan kaçınmalıdırlar. Kaldırma tamamlandıktan sonra, hakem onlara ağırlığı bırakmalarını söyleyene kadar son pozisyonlarında kalmalıdırlar.
