Resulullah (sav), ekmeği bulabildiği yiyeceğe katık yaparak yerdi. Ekmeği bazen et ile katık yapar ve “Dünya ve ahirette azıkların efendisi ettir” derdi. Ekmeği bazen hurma ile bazen de karpuz ile yerdi. Resulullah “sav”, bir hurmayı bir ekmek parçası üzerine koydu ve “Bu, bunun katığıdır” dedi. O, bazen de ekmeği sirkeye katık yapar ve “Sirke ne güzel katiktir”‘ derdi. Katade’den rivayet edildiğine göre şöyle demiştir: “Biz, Enes’in yanında bulunuyorduk. Onun yanında bulunan bir fırıncı, Peygamber, Allah’a kavuşuncaya kadar ince ve yumuşak ekmek ve haşlanmış koyun eti yemedi’ dedi.”
Ekmeği bir katıkla birlikte yemek, sağlığı koruma yollarından biridir. Ekmeği katıksız yemek böyle değildir. Katığa, idâm denilmesinin sebebi, ekmeği ıslah ederek onu sağlığı korumaya uygun bir hale getirmesidir. Ekmeği çeşitli besinlere katık yapmak, o besinlerin doğuracağı yan etiklere karşı bir tedbir almaktır. Ekmeğin kepeği az olursa sindirimi yavaş olur; fakat çok gıda verir. Yumuşak ekmek, daha gıdalıdır ve daha kolay sindirilir. Ufalanan ekmek şişlik yapar ve sindirimi yavaş olur.
Hekimler, ekmeğin en değerlisinin tandırda pişen olduğunu söylemişlerdir. Ekmeği sıcak yememelidir. En iyisi, ekmeği piştiği gün yemektir. Kadayıf ekmeği katı bir karışım meydana getirir. Sütle imal edilen ekmek, kanlı pek tutar, gıdası çoktur ve mideden aşağıya yavaş iner. Arpa ekmeği şişkinlik yapar. Nohut ekmeğinin sindirimi yavaş olur; bundan dolayı tuzunu koymak gerekir.